Od kilku miesięcy (!) zabieram się za stworzenie tego wpisu i z czystym sumieniem przyznaję: każda próba okazywała się porażką. Może dlatego, że… nie umiem zdecydować się, co tak naprawdę myślę o kolekcji? Jedno jest pewne: kolejne miesiące mijają, a ja nadal o "Don't kiss me" pamiętam. Jesienno-zimowe propozycje marki Acephala zdecydowanie należą do ciekawszych propozycji mijającego już sezonu.
Projekty łatwo zapamiętać i nie da się zaprzeczyć, że są czymś naprawdę ciekawym - dlaczego więc tak trudno napisać o nich te kilka blogowych zdań? "Don't kiss me" to kolekcja pełna kontrastów: od inspiracji (Acephala kreuje "nową kobietę" na zasadzie przekraczania granic pomiędzy stojącymi do siebie w opozycji cechami), po same sylwetki. Masywne marynarki, długie koszule i szerokie płaszcze nie pozostawiają wątpliwości, z czyjej szafy pochodzą. Kontrastują z nimi materiały: delikatny jedwab, bawełna, satyna i wełny oraz nadruki przypominające dziecięce rysunki. Moje wątpliwości budzą trudne długości (po raz kolejny z czystym sumieniem przyznaję: każda próba noszenia takiej spódnicy w moim wydaniu, kończy się łzami i zgrzytaniem zębów) i pełna wyzwań kolorystyka: dla zgniłych zieleni oraz fioletowo-limonkowo-brązowych wstawek trzeba znaleźć naprawdę dobre towarzystwo. I tak, stoję (a raczej siedzę, przy moim ukochanym stoliku w Yeżyce Kuchnia) przed dylematem: czy "Don't kiss me" to kolekcja, którą lubię? Do rozmyślań dodaję godne podziwu materiały - tworzone na zamówienie żakardy i nadruki oraz eksperymentalne połączenia (jak - cytuję - "nietypowa w dotyku mieszanka bawełny, jedwabiu i gumy, mająca nieco zgrzebny, jakby lekko znoszony charakter"). Decyduję: tak, chociaż to rzeczy "do podziwiania". I wtedy trafiam na zdjęcie Marty Sinilo, która w żakardowym garniturze wygląda po prostu obłędnie; płaszcz zachwycający mnie na Dominice Perek i żakiet Agnieszki Przybylskiej. I myślę sobie, że może jednak się pomyliłam. Żałuję, że nie napisałam o Acephali szybciej.
Projekty łatwo zapamiętać i nie da się zaprzeczyć, że są czymś naprawdę ciekawym - dlaczego więc tak trudno napisać o nich te kilka blogowych zdań? "Don't kiss me" to kolekcja pełna kontrastów: od inspiracji (Acephala kreuje "nową kobietę" na zasadzie przekraczania granic pomiędzy stojącymi do siebie w opozycji cechami), po same sylwetki. Masywne marynarki, długie koszule i szerokie płaszcze nie pozostawiają wątpliwości, z czyjej szafy pochodzą. Kontrastują z nimi materiały: delikatny jedwab, bawełna, satyna i wełny oraz nadruki przypominające dziecięce rysunki. Moje wątpliwości budzą trudne długości (po raz kolejny z czystym sumieniem przyznaję: każda próba noszenia takiej spódnicy w moim wydaniu, kończy się łzami i zgrzytaniem zębów) i pełna wyzwań kolorystyka: dla zgniłych zieleni oraz fioletowo-limonkowo-brązowych wstawek trzeba znaleźć naprawdę dobre towarzystwo. I tak, stoję (a raczej siedzę, przy moim ukochanym stoliku w Yeżyce Kuchnia) przed dylematem: czy "Don't kiss me" to kolekcja, którą lubię? Do rozmyślań dodaję godne podziwu materiały - tworzone na zamówienie żakardy i nadruki oraz eksperymentalne połączenia (jak - cytuję - "nietypowa w dotyku mieszanka bawełny, jedwabiu i gumy, mająca nieco zgrzebny, jakby lekko znoszony charakter"). Decyduję: tak, chociaż to rzeczy "do podziwiania". I wtedy trafiam na zdjęcie Marty Sinilo, która w żakardowym garniturze wygląda po prostu obłędnie; płaszcz zachwycający mnie na Dominice Perek i żakiet Agnieszki Przybylskiej. I myślę sobie, że może jednak się pomyliłam. Żałuję, że nie napisałam o Acephali szybciej.
Zdjęcia i informacje - materiały prasowe
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz