Przemyślenia #2 - dlaczego nie kupujemy u polskich projektantów?

Sama wielokrotnie wspominam o wspieraniu polskich projektantów, co oczywiście nie powinno nikogo dziwić. Cenię oryginalność i kreatywność, a wokół nas jest jej tyle, że wystarczy dla każdego (nawiązkę możemy wyeksportować do naszych bliższych i dalszych sąsiadów). Nie znaczy to, że namawiam do rozdawania pieniędzy i ślepego kupowania tego, co tylko ma metkę "made in Poland". Projektanci to ludzie z krwi i kości, nie potrzebują instytucji charytatywnej, a przemysł odzieżowy, tak jak inne, rządzi się swoimi prawami. To biznes i nie można bezustannie prosić o wsparcie - trzeba działać! Stąd tym razem trochę "kopa" do działania dla tych, którzy zastanawiają się, dlaczego nie jest tak, jak powinno. Może popełniacie któryś z poniższych błędów? Przedstawiam kilka rzeczy, nad którymi naprawdę warto się zastanowić, a które rzucają się w oczy z perspektywy zwykłego klienta.

1. Nieodpowiednie ceny

Temat drażliwy bardziej niż długa lista społeczno-światopoglądowych zagadnień poruszanych w TVN24. Klienci wołają "taniej", projektanci wskazują miliony powodów, dla których taniej być nie może. W Polsce kultura czegoś, co można nazwać "szacunkiem dla pomysłu" dopiero się rozwija, ale żeby mogło dojść do zrozumienia na linii kupiec-sprzedawca, taki pomysł w ogóle musi się w projekcie znaleźć. Kiedy zadałam pytanie o to, dlaczego nie kupujemy u polskich twórców, jedna odpowiedź przykuła moją uwagę i pozwalam sobie ją zacytować - "Czasami ceny są z kosmosu, wiadomo, że za pomysł, czas, pracę też się płaci. Problem w tym, że szczególnie młodzi projektanci bez doświadczenia nie potrafią celnie wycenić swoich ubrań. Fajnie, że mierzą wysoko, ale moda to biznes, nie tylko sztuka. Mamy projektanta A, który dopiero zaczyna swoją karierę i wypuścił na rynek pierwszą kolekcję. Dopiero się uczy, więc nie można mówić tutaj ani o perfekcji krojów, ani wykonania. Ceny? Kilka tysięcy za jedną sukienkę. Dlaczego potencjalny klient ma wybrać rzecz anonimowego projektanta A, jeśli za taką samą cenę może zrobić udane zakupy na Net-a-porter i cieszyć się perełką znanej marki? Nie oszukujmy się - moda to także.... snobizm. To nie klient ma znać odpowiedź. To projektant ma wiedzieć i potrafić zmusić nas do myślenia, że taka sukienka, to spełnienie marzeń. A jeśli chce sprzedać prosty T-shirt za równowartość dziesięciu sztuk z sieciówki, musi mieć ku temu dobre powody.

2. Kiepska jakość

Jakość bezpośrednio łączy się z ceną. Coraz częściej spotykam się z przekonaniem, że rzeczy projektantów, delikatnie mówiąc, nie są najlepiej odszyte. W mojej szafie znajdują się między innymi natalia siebuła, Confashion i Alicja Fraczek - żadnej rzeczy nie mogę zarzucić złego wykonania i powiedzieć o nich złego słowa. Dobrze wybieram, miałam szczęście? Nie wiem. Warto jednak pamiętać, że kiedy w sieciówce przymkniemy oko na zwisające nitki, a będziemy wychwalać ją pod niebiosa, jeśli trafimy na coś wzorowego wykonania, to u projektantów zakładamy wykonanie bez wad. To już nie żaden bonus, premia. Musi być idealnie i tyczy się to nie tylko wykonania, ale i tkanin. Tak więc dochodzimy do spotkania punktu pierwszego z drugim - jak zrobić, by było dobrze i tanio? A nawet nie tyle tanio, co... odpowiednio. Tak, by cenę dało się zaakceptować. Nie ma jednej odpowiedzi i jednego rozwiązania, ale na pewno trzeba się zastanowić nad tym, do kogo kierujemy naszą markę. Czy ubrania dla kobiet koło dwudziestki naprawdę mogą kosztować tyle, co tygodniowy wypad na Wyspy Kanaryjskie w środku wakacyjnego sezonu?

3. Niedostępność

W tym momencie mogę uderzyć się w pierś i powiedzieć, że to jeden z głównych powodów, dla których moja szafa to tylko kilkanaście procent ubrań od projektantów. Lubię sklepy internetowe i przyznaję się, że do Cloudmine, Full of Style i Mostrami zaglądam przynajmniej dwa razy w tygodniu, jednak kiedy przychodzi do zakupów, lubię mieć pewność, że coś będzie leżało idealnie. Figury są różne i naprawdę rzadko zdarza się, by coś wyglądało na nas tak, jak na modelce ze zdjęć. Rozumiem, że wystawianie się w różnych showroomach to inwestycja, ale i ryzyko (ci, którzy nie wypłacają pieniędzy powinni być skazani na wieczne potępienie). Dlatego renegocjujcie umowy, walczcie o swoje, ale pokazujcie się, próbujcie! W sklepach, na targach, własnych pop-upach. Bądźcie otwarci na nowe pomysły i inicjatywy!
... a przy okazji pamiętajcie o podaniu wymiarów, jeśli nadal zamierzacie podbijać sieć.

4. Brak pomysłu

Wśród różnych opinii na temat polskich projektantów, najczęściej słyszę te same słowa. To już było. I nie chodzi o to, że co wiosnę wracają kwiaty (no właśnie, czy są tu w ogóle jakieś kwiaty?!), a zimą zamykamy się w szarościach i czerni. Brak pomysłu na markę często owocuje bezmyślnym kopiowaniem działań i, co gorsze, wzorów innych firm. Brak polotu jeśli chodzi o formy? Nie ma sprawy, stworzymy setną na rynku markę, produkującą t-shirty z obrazkami z sieci. W lepszym wypadku - legginsy i tuniki. Rozumiem, że produkcja jest łatwa a zysk szybki, ale czy naprawdę warto? Może zamiast trzech kolekcji i jednej linii premium rocznie, lepiej wypuścić coś ponadsezonowego, ale dopracowanego, oryginalnego, ciekawego? Z ładnym detalem, niespotykanym wzorem czy kolorem. Trzeba znaleźć swoją niszę, stworzyć markę, której jeszcze nie było.

5. Brak kontaktu

Wymieniacie kilka wiadomości, dopytujecie o szczegóły. I jest, wszystko ustalone, to wymarzony produkt! Wymiary podane, kolor wybrany, adres przekazany... wydawałoby się, że wszystko załatwione. Nagle projektant przepada jak kamień w wodę. Cisza, brak odpowiedzi. Czy takie sytuacje nie są po prostu... dziwne? A jednak - zdarzają się. Kilkukrotnie wymieniałam wiadomości z danym projektantem, dotyczące zakupu danej rzeczy... i skończyło się na konwersacji o tym, jaki noszę rozmiar i jaki kolor lubię. Rozumiem, że odpisywanie na wiadomości i (głupie) pytania klientów to nie jest przyjemność, ale jest to część pracy - nikt do bycia projektantem nikogo nie zmuszał, a myślenie, że do jego obowiązków należy picie szampana i szkicowanie sukienek, przekracza wszystkie normy naiwności. Wymiary, zdjęcia, informacje o zamówieniu - kilka słów naprawdę wystarczy. A w końcu  tylko naprawdę zadowolony klient może polecić zakupy!

PS Dziękuję zaangażowanym w dyskusję za kilka podpowiedzi. A zainteresowanych tematem odsyłam do wpisu z pierwszą częścią przemyśleń - "10 rzeczy, o których projektanci nie powinni zapomnieć" (a także do komentarzy - pojawiło się tam wiele mądrych słów i porad!).