VIOLENT

Kiedy oglądam jakąkolwiek kolekcję, staram się unikać myślenia o jej twórcy, jako o "pewniaku". Poprzednie projekty traktuję jako coś, do czego mogę się odnieść i bardzo lubię, gdy stawiana przez nie poprzeczka jest wysoko. Im wyżej, tym lepiej, ale oczywiście i trudniej. Na pewno wszystko, co tu napiszę, będzie w pełni subiektywne - bo czy kiedykolwiek możemy mówić o obiektywnym patrzeniu na kolekcję? W końcu sposób, w jaki ją widzę, naznaczony jest tym, co pokazano mi do tej pory. A jeszcze w kwietniu widziałam bardzo dużo - po tamtym pokazie psychofani zaczęli swoje prywatne sesje. Wymagania były wysokie. Ale, przynajmniej według mnie, Michał Szulc im sprostał.

Zacznę więc przewrotnie: z kolekcji Violent sama nie założyłabym prawie nic. Za to uważam, że to zdecydowanie jedna z lepszych (o ile nie najlepsza) kolekcji pokazanych w tym roku na Alei. Dynamiczny i energetyczny pokaz zadziałał lepiej niż mieszanka kawy z Red Bullem, nie wiem, czy to za sprawą muzyki, ubrań, czy modelek, które czerpały z przejścia po wybiegu taką przyjemność, że nie sposób było tego nie poczuć. Rewelacyjne, mocno sportowe stylizacje, które jednak nie odeszły od znanej do tej pory, szulcowej estetyki. Całość była trochę nonszalancka, jakby modelki zarzuciły na siebie parę ubrań od niechcenia, czując się w nich świetnie, a wyglądając niepokojąco dobrze! Czy to właśnie nie o takim szyku śnimy po nocach? Zero wysiłku, za to wiele niewymuszonego efektu. W samej kolekcji podoba mi się subtelne nawiązanie do poprzedniego sezonu, jesienny pasiasty wzór tym razem zmienił się w energetyczną (ha! mówiłam, że było tutaj sporo energii) zebrę, pojawiło się też trochę szaleństwa, jak choćby sukienka, która w moich notatkach zyskała miano "papuziej" (zdjęcie poniżej, w duecie z zebrą). Dobrze widzieć, że w Polsce ktoś eksperymentuje zarówno z wzorem, jak i kolorem. Pojawił się piękny, wakacyjny odcień turkusu oraz róż (czerwień?), zawieszony gdzieś między amarantem i maliną. Dopiero na zdjęciach dostrzegłam też piękne faktury materiałów - bardzo żałuję, że nie miałam okazji przyjrzeć się wszystkiemu bliżej w Łodzi.

Sport spodobał się od razu (nie tylko psychofanom). Za to prawdziwą euforię wzbudziło drobne wycięcie w kołnierzach marynarek i płaszczy (swoją drogą, bardzo udanych) - sprytny szczegół, przez który można przełożyć rozpuszczone włosy. Odetchnęłam z ulgą, że wbrew obietnicom nie ścięłam swoich - w końcu się do czegoś przydadzą! Przy okazji nasunęła mi się myśl, że chyba pierwszy raz w kilku polskich kolekcjach zaczęły powtarzać się określone motywy - wspomniane rozcięcia (na spodniach namierzone też między innymi u Agaty Wojtkiewicz, w wersji maksi - u Moniki Błażusiak), czy chusty, które tydzień przez łódzkim FW widziałam w pokazie Ani Kuczyńskiej. Przynajmniej w mojej głowie wszystko zaczyna łączyć się w całość - czy to dobry moment na to, by myśleć o polskich mikrotrendach? W końcu naprawdę mamy projektantów, którzy mogą je wyznaczać. Uwierzmy w to.

Nie da się ukryć, że Violent to najbardziej komplementowany sobotni pokaz. Wcale mnie to nie dziwi, bo dopracowano go od A do Z - od sportowych czapeczek,do kultowych Ray Banów. Dobrze widzieć na wybiegu różnorodne (ale spójne) sylwetki - pojawiły się nawet długie suknie, którym bliżej do towarzysza turystycznych, miejskich spacerów, niż kreacji na czerwony dywan. Jako wierna fanka tego, co kobiece, wersję granatową wpisałam na listę życzeń. Za to wyjątkowo, po pokazie cały czas chodził mi po głowie... sportowy stanik. Nie wiem, w jakiej wersji występuje (na zdjęciach wygląda na skórzany), ale razem z dopasowanymi majtkami, widziałabym go w postaci stroju kąpielowego. I chociaż nie przepadam za kąpielami, jeśli wejdzie do sprzedaży w postaci bikini, jestem pierwsza w kolekcje na plażę!

Wszystkie zdjęcia - Marek Makowski, pełna fotorelacja z pokazu - tutaj. Tutaj strona i fanpage Michała Szulca.